KARPUZCU HÜSNÜ’NÜN KARISI - 36 BÖLÜM- LİSEDEN HÜSNÜ


Zihnimi tam kapasite ile çalışması için zorladım. Ve bir yerden yakalar gibi oldum. Bu benim lisedeki tarih öğretmenim Sultan Hanım olabilirdi. Tüm cesaretimi topladım, yanına gittim:
— Sultam Hocam, dedim.
Uzun uzun baktı, baktı Belli ki tanımaya çalıştı. Gülümsedi
-Evet dedi. “Benim.”
Elini öpmek için davrandım, müsaade etti, saygı ile öptüm. Epeyce bir yaşlanmıştı.
—Ben liseden Hüsnü, dedim, Anımsamasına yardımcı olmak
için. numaramı da söyledim soyadımı da.
—Otur biraz, dedi.
Oturdum.
Anımsamasına yardımcı olacak bir şeyler bulmaya çalıştım. Kendimce buldum da. Buldum da… Niye bulduğumu değişik
bir tarzda söylediğimi şimdi anlayacaksınız.
Gözlerini içine bakarak:
“ Anımsayın Hocam, dedim. “Okulun son günleriydi. Bir gün siz
tam okuldan çıkmıştınız ki ben,dudağımda bir de sigara olduğu halde yanınıza gelmiştim.
Şaşırdı:
- Liede mi yaptın bunu?
Utandım.
- Karıştırmayın orayı hocam, dedim.
— Eeeee!
Aklım sıra gözünüzü korkutmak için
—Zeliha’yı bırakmıyorsun değil mi? “dedim.
— Eeee!
Bir şeyler hatırlamaya başladığını anladım.