DOĞMAMIŞ ÇOCUĞA DON BİÇİLMEZ

 

Kiraz Hanım geçen perşembe günü yolda Şaziye Hanım ile karşılaştı. Biraz sohbet ettiler. Şaziye Hanım köyden gelmişti. Kiraz Hanım’ın “ Köyde ne var ne yok?” sorusu üzerine yıllardır köye gitmeyen Kiraz’ı bilgilendirdi. Bu esnada bir aralık duygulandı, Kadın’dan bahsetti:

Kadın çok hastaymış, yıllardır yatalakmış. Konu komşudan bazıları Allah rızası için temizliğini yapıyor, çorbasını pişiriyor, yediriyormuş.

Kiraz Hanım, Şaziye Hanım’dan aldığı bu haberi kocasına anlatmaya karar verdi. Anlattı da.

Doktor Âdem, hiç tepki vermedi. Sustular. Kiraz Hanım birer kahve yaptı. Doktor Âdem:

-Eee! dedi.

-Hani diyorum ki gidip bir baksan. İmkân varsa alıp gelsen. Ben ona bakarım.

Doktor Âdem cevap vermedi. Kahvesini yavaş yavaş içti:

- Kim söyledi. Haber mi gönderdiler?

-Yolda Şaziye Hanım’la karşılaştık. Ben köyde ne var ne yok diye sordum, o bahsetti.

Kadın, Doktor Âdem’in bir sene süren ilk karısıydı.

Doktor Âdem kalktı, ceketini giydi, biraz hava almak, düşünmek için dışarıya çıktı. Bir saat kadar sonra döndü. Sallanan koltuğuna otururken:

-Muhtarı aradım, dedi. “ Evet, hastaymış ama yatalak falan değilmiş. Evet, zaman zaman birkaç gün yatıyormuş ama sadece o kadar.

Muhtar ilgilenecek sonra da beni haberdar edecek.

-Gidecek misin?

-Doğmamış çocuğa don biçilir mi Kiraz? Muhtar ile konuşalım hele bir .

Kiraz Hanım kalktı. Kütüphaneden bir kitap aldı. Mutfağa gitti, birkaç meyve aldı. Sonra da kitabını okumak için mutfak balkonuna geçti.

 

                                 SON