ÇOBAN
Ey güzel çoban

Dağdan her inişinde beni düşle

Ve, bir buket kır çiçeğinin kokusunu getir.


Unutma ki sen

Kaval sesi ile bütünleşen

Koyunların meleyişini özledim ben.


Nezih insanım, canım

Ben de bilirim Karabaş’ın dostluğunu

Ve bir pınarın buz gibi suyu başında

Yanında eşeğin sırtında kepeneğinle

Sürünü seyrederken

Azığından aldığın doyumsuz tadı.



Bilirim yaşadığın çileyi garibim

Bilirim de

Bildiğim için özlerim seni

Ah! Özlerim seni.