KELİMELERİN GÜCÜ

Bir kelimeydi söylediğim:
“Aferin…”

Koltukları kabardı
Yürüyüşü değişti
Gözleri parladı
Kendine güveni geldi
Ama biraz da abarttı hani,
“ Ben buyum işte!”

Geçen gün de,
Hırslandırmak için sadece,
“Yani, bunu da beceremiyorsun ya “demiştim
Vallahi art niyetim yoktu sözümde amma
Süklüm püklüm olmuştu birden,
Omuzları çökmüştü
Yürüyüşü değişmişti
Gözlerindeki fer kaybolmuştu
Ama biraz da abartmıştı hani…

Oysa o, aynı o idi
Ben de aynı ben idim
O beni tanırdı, ben de onu.