PAZAR MASALI 

MALUM KIRLANGIÇ

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde saman kalbur içinde ben ninemin beşiğini sallarken bir akbaba varmış. Bu akbabanın büyük bir derdi varmış. Bu derdini kimselere anlatamadığından ve soramadığından günden güne bunun verdiği stresle içine kapanıyor, adeta eriyerek yok oluyormuş.

Günlerden bir gün hem de yağmurlu bir günde mahalle parkında düşünceli düşünceli başı önde yürürken semtin pozitif dağıtıcısı olarak ünlenen genç akbabası malum akbabanın yanına yaklaşmış, yüzünden hiç eksik etmediği gülümseme ile elini uzatmış:

-Selam, demiş.” Adım Kızıltüğ.”

- Eeee.

- Adım Kızıltüğ. Sizin adınız?

- Adımı niye soruyorsun? Tanışıyor muyuz?

-Adını söylersen tanışmış olacağız.

Malum kırlangıç, sesini yükselterek

-Hade işine. Kendine başka birini bul, demiş sonrada söylene söylene hızla oradan uzaklaşmış.

İstemeyerek de olsa olayları izleyen konuşmalara kulak misafiri olan, yaşadığı bir hadiseden dolayı da keyfi yerine olan Tombul Kırlangıç kahkahalar atarak Kızltüg’ün yanına gelmiş, dans ederek:

-Kaderde bugünleri de görmek varmış. Haline çok güldüm, demiş ve eklemiş: “        Çok bozuldun mu?”

Kızıltüğ Kırlangıç, gülümseyerek:

-Çoooook! demiş.

Tombul Kırlangıç, burun kıvırarak Kızıltüğ’ü tepeden tırnağa süzdükten sonra hiçbir şey demeden oradan uzaklaşmış.

Az gitmiş uz gitmiş dere tepe düz gitmiş. Birde ne görsün malum kırlangıç oradaki ağaçların birinin altında uyuyor.

Tombul Kırlangıç kendince sinirini çıkartacak birini arıyormuş. Malum kırlangıç tam dişine göreymiş. Ona karşı göstereceği güç gösterisi az da olsa sinirlerini yatıştırabilir ona moral verebilirmiş. Bu düşüncelerle malum kırlangıcın yanına gitmiş sertçe onu dürtüklemiş. Onun korkarak ayağa fırlayacağını ummuş ama hiç de beklemediği bir tepki ile karşılaşmış.

Malum kırlangıç ağır ağır yattığı yerden kalkmış sert bir lisanla:

-Hayır ola kardeş, demiş. “Bir şey mi istedin?”

Tombul Kırlangıç,korkmuş:

-Şey demiş sizi birine benzettim de. Rahatsız ettiğim için özür dilerim.

Malum kırlangıç’ın bir şey söylemesine, bir davranışta bulunmasına olanak bırakmadan kaçarcısına oradan uzaklaşmış.

Malum kırlangıç, uykusunun açılması için bir süre beden hareketlerinden bulunmuş. Tam oradan uzaklaşacakken bir karga uçarak yanına inmiş. Son derece saygılı ve kibar bir şekilde, malum kırlangıca bir kâğıt uzatmış.

-Şurayı arıyorum ama kaç kişiye sorduysam bilmiyorum, demiş..” Siz biliyor musunuz acaba? Biliyorsanız bana söyleyebilir misiniz?

Malum kırlangıç, kâğıdı almış, düşünmüş, anımsamış “ biliyorum “ demiş. Adresi en açık şekilde tane tane tarif etmiş.

Karga çok sevinmiş. Binlerce teşekkür ederek havalanmış. Karga, oradan uzaklaşırken de bir Türk atasözünü hatırlamış malum kırlangıç

“ Danışan yol almış danışmayan yolda kalmış.”akabinde de kendince yemin ederek “ Doğru demiş.” Bu yolla sorununa çözüm bulabileceğini düşünerek, ümitlenmiş, sevinmiş.

Gökten üç elma düşmüş bir malum kırlangıcın, biri karganın biri de bu masaldan ders çıkartanın başına.

BİTTİ