TARIK BEY- MURAT BEY

Tarık Bey avazı çıktığı kadar bağırıyordu:

—Olmaz efendim olmaz...

Karısı her kelimenin üzerine basa basa konuşuyor, kocasını sakinleştirmeye çalışıyordu:

—Bugün bayram...

—Ne olursa olsun karı... Bayramsa bayram seyransa seyran.Bugün bayrammış... Sen de böyle söyleyip durma bana... Bayram olduğunu ben de biliyorum...

—Öyleyse?

—Münasebetsizliktir bu.

—Yok mu?

—Yok tabi.

—Peki, ne ile alakası var?

—Bugün bayram.

—Öyle mi canımın içi!

-...

—Sen gibiler olduğu için bunlar şey yapıyorlar zaten...

-Şimdi bir şey söyleyeceğim,mübarek günde...

—Söylemezsen adam değilsin...

-...

—Söylemezsen adisin karı...

Tarık Bey, banyodayken çalmıştı kapı. Her gün bu saatlerde çalardı zaten. Kapıcı arardı. Herhangi bir şeye ihtiyaçları olup olmadığını sorardı.

Bunun için önemsememişti Tarık Bey,bunun için üzerinde durmamıştı.

Banyosunun bitiminde her zaman olduğu gibi çıkmıştı banyodan. Şarkı söyleyerek salon kapısına varmış, kapıyı açmıştı.

Yakup Bey, Yakup Bey’in karısı ve kızı; kendi karısı ile beraber salonda oturuyorlardı. Bayram ziyaretine gelmişlerdi.

Duvar saati sekizi vuruyordu.

Tarık Bey yarı çıplaktı.

Oysaki daha çay içecekti Tarık Bey, günlük gazeteleri okuyacaktı. Kendi ifadesiyle “sabah keyfini” çıkaracaktı.

—Deseydin, hazır değiliz deseydin.

—Olur mu öyle şey canım.

—Niçin olmasın efendim... Niçin olmasın. Sabahın sekizinde gelene az bile.

—Delisin sen.

Kapı çalındı.

—İşte al sana bir güzel daha,dedi Tarık Bey. Saat 10.00’da.

***

— Kötü yakalandık ama iyi oldu Hatun dedi Murat Bey.

Kadın cevap vermedi.

-Bugün bayram, sabahın sekizine kadar yatılır mı hiç, dedi adam.

Güldü...

—Kapıcı sandım her zaman bu saatte gelir ya.

—Mosmor olmuşlardır ama, dedi kadın.

—Onlar mı ben mi, dedi Murat Bey.” Açtım kapıyı birde ne göreyim, Fehmi Bey, hanımı, oğlu... Ellerinde bir paket...”

—Onların yaptığı da biraz şey yani...

—Şey olur mu be hanım; bizim yaptığımız şey... (iç geçirerek) Eskiden, bayram namazı biter bitmez ziyaretler başlardı... Şimdi öyle mi ya...

—O eskidendi.

—Güldük, buyur ettik ama ayıp oldu vallahi.

—Onlar da girmemeliydi canım. Yani ben olsaydım girmezdim. Uydurur bir şey ayrılırdım.

—Canım ne olursa olsun.

—Fakat yooo, kim ne derse desin ben memnun oldum; Allah razı olsun onlardan, aklımı başıma getirdiler.

—Sen herkesten memnun olursun zaten.

—Yo, öyle deme, niye?. Feyyaz Bey anlayışlı adamdır.

—Anlayışlı olsa ne olacak anlayışsız olsa ne olacak canım.

—Karısı da öyledir. Delikanlıyı da iyi yetiştirmişler maazallah...

-...

—Peki sorarım sana, söyler misin Feyyaz Bey’in yerine Metin Bey, gelmiş olsaydı ne olacaktı?

—Canım saçmalama Metin Bey gelir mi hiç o saatte

— Niçin öyle söylüyorsun. Feyyaz Bey’de hep karıştırıyorum ismini de Fethi Bey’de...

— Evet Feyyaz, o da gelmezdi ama geldi işte.

-...

—Düşün bir kere...

— Metin Bey gelseydi bu seferdi ya Feyyaz Bey, gelseydi diyecektin...

Murat Bey, kendine hâkim olamadı. Güldü. Kahkahalarla güldü:

—Aldırma be hanım.

Önündeki boş çay bardağını aldı, uzattı:

-Şuna, şöyle güzel, demli bir çay doldur bakalım, dedi.

****


GÜZEL SÖZ :
İNSAN MESUT OLDUĞU ZAMAN DAHA İYİ KALPLİDİR.( SADİ)