DİPLOMA



Tozpembe iken dünya ona

Ve

Güvenli eller sarmışken dört yanını

Yarınlardan endişesizken

Anlayamadığı bir şeyler oldu da

Toz duman oldu her yan

Ve gözlerini açtığında

Yapayalnızdı artık.


Tutunmak istediyse de bir yerlere olmadı

Kapılar açılsın istediyse de nafile


Ne olmuştu neler olmuştu da

Düşmüştü çaresizlik girdabına dersiniz?


Ama artık, fazla düşünmemeliydi bunu

Anlamı da yoktu belki

Denize düşmüş gibi yılana sarılmanın.

Ve

Ve bir akşam başı elleri arasındayken

Rahmetli dedesini anımsadı Güngör

Kâğıt parçası olarak gördüğün o diploma var ya… demişti

Demişti de uzun uzun nasihat etmişti.


Güngör için, gelmez denilen kara günler gelmişti işte

Dedesinin, “almalısın” dediği diploma ışıktı ona şimdi işte.


Ve birden gözleri ışıl ışıl oldu Güngör’ün

Sandıktan çıkartırken diplomasını

Yanakları al al oldu

Ve, bu bir imtihan olsa gerek, dedi. Heyecanlandı, umutlandı

Dedesini anımsadı, gözleri doldu.