ÜVEY ANNE



Öyle bir insandı ki o
Sımsıcaktı içi
Kızardı yeri geldiğinde,
Elinin tersini de gösterirdi zaman zaman
Bilirdi ki ne hâli varsa görsün demek
Sevdiğine yapabileceği en büyük kötülük
Bilirdi ki el bebek gül bebek demek güzel de
Yarın, el insanı öyle demeyecek…

Şirin görünme sevdasında olmadı o hiç,
Sevilmeyi elbette istedi de
Sevilmeyince kırılmadı hiç…

Gün geldi ağlandı göğsünde
Gün geldi sıkı sıkı sarılındı ellerine
Gün geldi haksızlık edildi bile bile

O, üvey anneydi.
Allah rahmet eylesin…