HUZUR EVİNDE

Dalıp gitti huzur evinin önünden geçerken
Bugün yarın, bugün yarın, bugün yarın
Art niyetsizdi, iş güçten vakit yoktu ki
Üstelik annesi kendi istemişti huzur evini
Her gün de arayamazdı ya, huzurluydu vicdanı
Oysa her gün huzur evlerinin güzelliğinden bahseden
Eşi ile kendi değildi sanki.

Dalıp gitti huzur evinin önünden geçerken
Gözleri doldu
Kaçırdı gözlerini çocuklarından
Ya biri derse ki şimdi:
“Son kez ne zaman ziyaret ettin anneannemi burada ?”

Dalıp gitti huzur evinin önünden geçerken
İki yıl evvelki bir bayram arifesinde:
Demişti annesi,
“Bu bayramda gelebilecek misiniz?”

Gel dememişti, tesellisiydi buydu
Çok isteseydi, gelebilecek misiniz demezdi,
Gelin derdi, demek ki keyfi yerindeydi
Kendi de biliyordu” gelebilecek misiniz?”in anlamını da
O da gelin demedi ki…

Dalıp gitti huzur evinin önünden geçerken
Allah şahidiydi, ziyaret etmek istemişti kaç kez
Yaş seksendi annesinin, sağlığı yerindeydi, ilk fırsatta gidecekti
Gidecekti de, bugün yarın, bugün yarın derken, ah o zaman!

O gün kabristan kapısında Elif dedi:
— Anneannem görecek mi bizi şimdi?